W pewnym, małym miasteczku, stała Fabryka, która od lat produkowała te same towary. Ciągle te same! Z nudów ziewała i ziewała, nawet spóźniała się z pracą! A czasem wręcz zapominała rozpalić ogień w swoim piecu, o co największe pretensje do niej, miały okoliczne koty. Burmistrz miasteczka doszedł do wniosku, że Fabryka jest już stara, a nawet bezużyteczna. Któregoś dnia nakazał swojemu sekretarzowi wywiesić na tablicy ogłoszeń, stosowne zarządzenie, w którym poinformował o swojej woli rozebrania Fabryki na cegły i wyrzucenia jej na wysypisko śmieci!

W miasteczku, nikt, oczywiście poza Burmistrzem, nie potrafił zrozumieć tej decyzji. Mieszkańcy posmutnieli. Posmutniała też Fabryka. Niczym nos, zwiesiła swój wysoki komin i postanowiła, że nocą opuści niewdzięczne miasteczko. Szła więc pustymi ulicami, czasem zaglądała do okien domów. Mijała rozświetlone wystawy sklepowe, na których były przeróżne zabawki: misie pluszowe, gałgankowe lale, drewniane koniki bujane, puchowe pierzynki dla maluszków, wesołe pajacyki.... I wtedy, przypomniała sobie o czym marzyła i do czego nadaje się najbardziej na świecie! Ona, zawsze chciała spełniać marzenia!

Rano, smutni mieszkańcy nie mogli uwierzyć własnym oczom - w miejscu w którym, jeszcze do wczoraj, stała ich Fabryka, teraz nie było nic! Tylko puste pole i zmarznięte koty. W miasteczku zawrzało!

Długo trwały pertraktacje - najpierw z Burmistrzem, a zaraz potem z samą Fabryką, która daleko nie odeszła, zatrzymała się przy najbliższym rozstaju dróg.

I jak to w każdej bajce bywa, wszystko skończyło się dobrze. Fabryka wróciła na swoje dawne miejsce. Postawiła jednak warunek. Jaki? Chce zmienić profil produkcji. Tak też się stało. Zaczęła spełniać marzenia wszystkich odwiedzających. Od Burmistrza dostała nową, lśniącą tablicę z napisem: "Fabryka Marzeń", a od dzieci dużo uśmiechów.